اسلام در اروپا

هشت روز هست که میلیون ها شهروند مصری در ارام ترین شکل ممکن خواهان تغییر بنیادین در حکوت استبدادی و مزدور مبارک نا مبارک شده اند

این حضور آنقدر عظیم و تاریخی و فریاد مصریان آنچنان رسا بود که به رغم سانسور مطلق خبری  اما لرزه بر اندام تمام حامیان استراتژیک مبارک انداخت

سران آمریکا و اروپا خواهان کناره گیری دیکتاتور مصر شدند

اما فرعون قرن 20 مصر قرار نیست پنبه های خود کامه گی و استبداد را از گوش خود کنار زند

تا کنون بر اساس گفته های سازمان های بین المللی بیش از 500 انسان بیگناه شهید و هزاران انسان دیگر مجروح شده اند

اما مردان و زنان مصری مقاوم چونان کوه و پر خروش چون نیل ایستاده اند

آری فرزندان نیل با غرش تمام جاری شده اند تا کویر سخت و بی حاصل جهان عرب را سیراب کنند

دولت مصر در راستای مبارزه با معترضان و بدنام کردن  آنها  اول دو شیوه را در پیش گرفت که هیچ کدام به نتیجه نرسیدند.

اول سعی کرد

نقش حزب اخوان المسلمین را در سازماندهی اعتراضات پررنگ کند و جوانان حاضر در راهپیمایی ها را فریب خورده و آلت دست اخوان المسلمین نشان دهد تا با استفاده از بدنامی این حزب در جوامع اروپایی و غربی و ترس دیگر کشورهای منطقه از قدرت گرفتن آن، زمینه برای سرکوب اعتراضات فراهم شود.

رسانه ها و شخصیت های دولتی مصر که تا قبل از اعتراضات، حتی نام بردن از اخوان المسلمین یا اشاره به فعالیت های آنها را جرم می دانستند و آن را تقبیح می کردند به یکباره به بوق تبلیغاتی اخوان تبدیل شدند که " این راهپیمایی کار آنهاست."

این شیوه اما با واکنش هوشمندانه سران اخوان روبه رو شد. آنها با بیانیه ها و مصاحبه های متعدد تاکید کردند با وجود حمایت از راهپیمایی های اعتراض آمیز، حاضران در آن نه تنها عضو اخوان بلکه هواداران این حزب هم نیستند. آنها جوانان و مردمی فارغ از عضویت و تعلق به تشکلات سیاسی اند که به صورت خودجوش بر سر مبارک و استبداد او فریاد " آزادی و عدالت اجتماعی" را سر می دهند.

در شیوه دوم، دولت مصر به شدت خواهان آن بود که در تظاهرات معترضین، به اموال عمومی و خصوصی آسیب زده شود تا هم زمینه نارضایتی  تعدادی از مردم از اعتراضات فراهم شود و هم به نام مقابله با آسیب زنندگان به امنیت و اموال مردم، سرکوب خشن تری را علیه مردم معترض تجربه کند.

این شیوه نیز با آگاهی و هشدار معترضین ناکام ماند تا جایی که شرکت کنندگان در اعتراضات، خود کمیته هایی مردمی را برای ایجاد امنیت ایجاد کنند و نیروهایی از پلیس را در حین غارت و دزدی و آسیب زدن به اموال مردم دستگیر و تحویل ارتش دهند.

پلیس مصر برای وادار کردن مردم به خشونت و خرابکاری از حربه دیگری هم استفاده کرد. در این شیوه  سعی کرد برای مقابله با معترضین به شدت از شیوه های خشن و از جمله شلیک پرحجم گلوله های گاز اشک آور بهره ببرد تا هنگامی که مردم برای حمایت از خود  در برابر گاز اشک آور ، آتش روشن می کنند یا از فرط خشم از برخورد شدید نیروهای پلیس، به تخریب مراکز  این نیرو بپردازند  و دولت هم آن را نشانه "خشونت معترضین" اعلام کند.

 و اما در آخرین بازی مزدوران شتر سوار و قاطر سوار خود را با شمشیر و قمه و انواع سلاح های سرد وبعضا گرم  به جان مردم انداخته است و با این ادبیات قرون وسطایی دیکتاتور  زبون مصر میخواهد به اربابان دموکرات خویش تازه ترین مدل تطبیق دموکراسی را یاد میدهد

دموکراسی شتری اخرین ورق سوخته مبارک است

با همه این ها ، موج اعتراضات مصر همچنان ادامه دارد و تغییرات ظاهری مانند برکناری دولت یا استعفای جمال مبارک از حزب حاکم ، مردم را راضی و خانه نشین نکرده است

و مردم با صدای واحد میگویند ...

یا پیروزی یا شهادت

ما هم یکبار دیگر با تمام وجود فریاد میزنیم

که ای مصریان

سلام بر شهدای مظلوم چهار شنبه سیاه شما

سلام بر قطره های خون جاری از دیده گان شما

به یقین بدانید آن چشم هایی که لشکر شتر سوار ابرهه نیل از شما گرفت چشم های در غفلت فرو رفته میلیون ها عرب و غیر عرب را باز و بیدار نمود

و  دیکتاتور ها بدانند که با ریختن هر قطره خون مسلمانان مصری دانه دانه پایه های قدرت پوشالی شان  فرو خواهد ریخت

پا بر جا بمانید ای مصریان ای فرزندان پر خروش نیل که صبح پیروزی نزدیک است